პოლიტიკური კატა–თაგვობანა სცილდება პარლამენტის “სოლიდურ” საზღვრებს და კომიკურ ელფერს იძენს. სკამებზე მონადირე “პატრიოტები” ტრიბუნას იყენებენ, არა ქვეყნისათვის მნიშვნელოვან საკითხებზე მსჯელობისათვის, არამედ პირად მტრობაზე დამაყრებული საკითხების განხილვისათვის. თუმცა, ყველაფერს გაგებით უნდა მოვეკიდოთ. დავაცადოთ, ჯერ კარგად მოიფხანონ ენები და ჩაალპონ ერთმანეთი პოლიტიკურ ჭაობში და მერე იქნებ ხალხისთვისაც მოიცალოს, რომელიმე მხარემ – პოზიციამ თუ ოპოზიციამ.
დღევანდელი საპარლამენტო დებატები მაძლევს იმის ფიქრის საშუალებას, რომ ჯერ კიდევ კარგა ხანი მოგვიწევს გამგებიანი ძიებისა და დეიდების როლის მორგება. ჯერ კიდევ წინაა ოცნებების ასრულებით გამოწვეული ნეტარება.
კოჰაბიტაცია – ამ სიტყვის პანიკურმა გამოძახილმა და მისმა მუდმივმა გამეორებამ პოლიტიკური ოპონენტების მიერ, მოგვცა მხოლოდ და მხოლოდ ახალი ფრანგული სიტყვა ქართულ ლექსიკაში. თანამშრომლობა არ შედგა და ალბათ არც შედგება თუ იგივე ტემპებით გაგრძელდა ქვეყნის “განვითარებაზე” ზრუნვა.
ჩვენ არ გვყვავს პოლიტიკოსები, ჩვენ გვყვავს შოუმენები. რომელთა ადგილი Comedy TV –ზე უფროა, ვიდრე პარლამენტში. როგორ შეიძლება სერიოზულად აღიქვა მათი გამოსვლა, როცა ისინი საუბრობენ ერთმანეთზე და არა ქვეყანაზე და ხალხზე.
ისინის საუბრობენ ერთამანეთის მიმართ ზეწოლაზე. ისინი საუბრობენ დაპირებებზე. მაგრამ ისინი არ საუბრობენ შედეგებზე, განსახორციელებელ ნაბიჯებზე. პოზიციის მთავარი თავდაცვითი არგუმენტია 1 ოქტომბერს განხორციელებული ხალხის ნების გამოვლინება და მათი გამარჯვება. მაგრამ, მათ ავიწდყებათ, რომ სწორედ ეს ხალხი აკვირდება მათ მიერ განხორციელებულ ნაბიჯებს და სწორედ ამ ხალხს შეუძლია შეცვალოს მთავრობა, ისევე როგორც ეს ოქტომბერში გააკეთა.
საზოგადოებაში მუდამ არსებობდა და იარსებებს ჩამოყალიბებული სტერეოტიპები, მითუმეტეს მაშინ როდესაც ხარ ქართველი და შენს უკან დგას ამხელა ტრადიციები, წეს-ჩვეულებები შენდა უნებურად რაღაც ჩარჩოში ექცევი და ემონები იმ სუტაციას, რაც ხალხშია დამკვიდრებული.
კონსერვატიული პარტიის წევრმა ლაშა ჩხარტიშვილმა და ადამიანის უფლებათა დამცველმა დაჩი ცაგურიამ ცნობილ კანადელ მომღერალს, სელინ დიონს, რომელიც გაერო-ში მშვიდობის ელჩის სტატუსით სარგებლობს, ფოსტით წერილი გაუგზავნეს – სააკაშვილი დიქტატორი და მოძალადეა, მსოფლიო ვარსკვლავებს გთხოვთ, მისი მოწვევით ნუ ჩამოხვალთ საქართველოში და ამით მას რეკლამას ნუ გაუკეთებთ. ფოსტით გზავნილი საკმაოდ ძვირი სიამოვნებაა, ამიტომ ინიციატორებმა გადაწყვიტეს, მსოფლიო შუბიზნესის და ხელოვნების სხვა ვარსკვლავებს მსგავსი წერილები ფაქსით გაუგზავნონ. ხელისუფლების კარის ქართველი მომღერლებისთვის კი სხვა ღონისძიებები აქვთ ჩაფიქრებული. ზოგადად ამ აქციის გზავნილის არსია ”ნუ უმღერით სისხლიან დიქტატორს! 
გვეშველება რამე? ეს კითხვა ძალიან ხშირად გაგვიგია ყველას ჩვენს გარშემო, ეშველება რამე საქართველოს? ისმის ეს კითხვაც იმ ადამინებისგან, რომლებიც სკეპტიკურად უყურებენ საქართველოპში გატარებულ ახალ რეფორმებს. ასეთი ადამიანები ყურადღებას არ აქცევენ მიღწეულ შედეგებს და მხოლოდ უარყოფითზე ამახვილებენ ყურადღებას. შეიძლება ვინც ახლა ამ პოსტს კითხულობს. ფიქრობს, რომ საქმე მთავრობის თავგადაკლულ მომხრესთან აქვს, მაგრამ ეს ასე არ არის. უბრალოდ მე ვხედავ იმ მიღწევებს, რაც დღეს საქართველოში შეინიშნება. დაწყებული გზების გაყვანიდან, დამთავრებული საგანმანათლებლო რეფორმით… ყოველმა ჩვენგანმა იცი, რომ ტარდება რეფორმები, მაგრამ ნაკლებმა ადამიანმა იცის, რომ რეფორმებს შედეგბი ასე უცბად არ მოყვება და იდეალური არც რეფორმა არსებობს, არც ხალხი და რათქმაუნდა, არც მთავრობა. მე მესმის, რომ ხალხში ყოველთვის არსებობს წინააღმდეგობა და უარყოფითი დამოკიდებულება ამა თუ იმ რეფორმის თუ მთავრობის მიმართ. ეს ძალიან ლოგიკური და მისაღებიცაა, რადგან ასეთი დამოკიდებულებით მთვარობას მოდუნების საშუალებას არ აძლევ, მაგრამ, როდესაც ეს მუდმივდ გრძელდება და ვერ ხედავ იმ მიღწევებს, რაც რეალურად ჩვენს თვალწინ ხდება, საქმე უკვე ძალიან ცუდათაა და სერიოზული ქმედითი ნაბიჯების გადადგმა გვჭირდება ამ პრობლემის გადასალახავად. მთვარი პრობლემა მოდი პირდაპირ ვიტყვი დეგრადირებული საზოგადოების ნაწილია, რომელიც ვერ აანალიზებს კარგად რაღაცეებს და ყველაფერს მთავრობას აბრალებს… 
Tbilisi Time
teen news about all 