არჩევნები – 2012

დილის 7 საათი, სოფელი დიღომი, საარჩევნო ოლქი #3,უბანი 56. არჩევნები 2012 ოფიციალურად გახსნილად ცხადდება. დილის 8 საათიდან ამომრჩეველთა ნაკადი უწყვეტად მოედინება. წელს, მათი რაოდენობა უპრეცედენტოა. ისინი ერთი მიზნის გარშემო ერთიანდებიან. ეს საკუთარი, თავისუფალი არჩევანის დაფიქსირება გახლავთ.

ჩემი მოვალეობაა პირნათლად დავაკვირდე არჩევნების მიმდინარეობის პროცესს და ვუზრუნველყო მისი გამჭირვალობა. ვფიქრობ, რთული მისიაა იმ ისტორიის გათვალისწინებით, რამაც ქართველების გონებაში ღრმა კვალი დატოვა.  მაგრამ, ჩემდა გასაკვირად, არჩევნები 2012 თითქმის იდეალურად მიმდინარეობს. არ შეინიშნება არცერთი გაყალბების მცდელობა. იგი სრულიად ჯდება განვითარებული, დემკრატიული ქვეყნების სტანდარტებში. ეს, ჩვენთვის სიახლეა.

მთელი დღის განმავლობაში საარჩევნო პროცესი მშვიდად მიმდინარეობდა, თუმცა, იყო რამდენიმე პროვოკაციის მცდელობა. კონკრეტულად, ობიექტური მედიის მექად შერაცხულმა ინფო9-ს ჟურნალისტმა სცადა საარჩევნო უბანზე არეულობის შემოტანა და ამით “გემრიელი” კადრების მოპოვება, თუმცა მისი ეს მცდლეობა კრახით დასრულდა. აღსანიშნავია ისიც, რომ “ქართულ ოცნებას” წარმომადგენლები ჰყავდა არა მარტო პარტიის სახელით, არამედ სხვადასხვა ორგანიზაციის სახელითაც. მაგალითად ” ქალი და არჩევანი”-ის წარმომადგენელი სრულებით არ მალავდა, რომ იგი პარტიული იყო და არჩევნებზე ოცნების ინტერესების დაცვას არ ერიდებოდა. სხვა ოცნების წარმომადგენლებიც ცდილობდნენ საარჩევნო პროცესში ზოგჯერ მართლაც, რომ არაფრისმთქმელი ხარვეზების აღმოჩენას და მათ გაფეტიშებას. “ქართულ ოცნებას” საკუთარი ოპერატორი ემსახურებოდა, რომელიც მთელი დღის განმავლობაში განუწყვეტლივ იღებდა. მათგან განსხვავებით, “ნაციონალური მოძრაობის” წარმომადგენლები სიმშვიდით გამოირჩეოდნენ. ალბათ, მათ ისედაც იცოდნენ ის სურათი, რაც ხმების დათვლის შემდეგ დაიხატა.

ერთი თვალის შევლებაც საკმარისი იყო საარჩევნო უბანზე,  რომ მიმხვდარიყავი თუ საით, ვის გაამრჯვებისკენ მიექანებოდა პროცესი”ქართული ოცნება” ხალხის საერთო რჩეული იყო, თუმცა არა მისი მაჟორიტარები. ისინი ხმას აძლევდნენ ბიძინა ივანიშვილს და არა მის გუნდს. ისინი დაუფარავად აღნიშნავდნენ, რომ დავით უსუფაშვილს, რომელიც საბურთალოზე იყრიდა კენჭს, არადროს არ მისცემდნენ ხმას, რომ არა ივანიშვილი.

საღამოს, 8 საათზე საარჩევნო უბანი დაიხურა და დაიწყო ხმების დათვლა. ყოველ წამს, ყურში ერთი ხმა ჩამესმოდა: “მაჟორიტარი 41, პროპორციული 41”. აქ-იქ თუ გაიგონებდი 5 იანს ან კიდევ უფრო იშვიათად სხვა ციფრს. ამ ყველაფრის ამსხაველი ვიდეო მასალაც მაქვს, მაგრამ არ ვთვლი საჭიროდ მის გამოქვეყნებას.

შუა ღამისას ხმების დათვლაც დამთავრდა. საბოლოო შედეგები კი ამ უბანზე შემდეგნაირად გამოიყურება:

საუბნო პროპორციული:

1 – “კახა კუკავა – თავისუფალი საქართველო” -2
4- “ეროვნულ-დემოკრატიული პარტია” – 1
5- “ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა” – 129
9- “სამართლიანი საქართველოსათვის” – 1
10- “გიორგი თარგამაძე – ქრისტიან-დემოკრატიული გაერთიანება” -9
17- “სახალხო მოძრაობა” – 0
19- “თავისფულება-ზვიად გამსახურდიას გზა” – 0
23 -“ჯონდი ბაღათურია-ქართული დასი” – 15
24 ” ახალი მემარჯვენეები” – 1
26 – “სახალხო პარტია” – 0
30- “მერაბ კოსტავას საზოგადოება” – 1
35- “მომავალი საქართველო” – 0
36 – “საქართელოს მშრომელთა საბჭო” -0
38 – “შალვა ნათელაშვილი-საქართველოს ლეიბორისტული პარტია” -9
40- “საქართველოს სპორტსმენთა კავშირი” – 1
41 – ბიძინა ივანიშვილი -ქართული ოცნება” – 918

საუბნო მაჟორიტარული:

1 -ნანა დევდარიანი -4
4 –  გურამ ჩახვაძე – 0
5 – ანდრია ურუშაძე – 128
10 – ნოდარ სარჯველაძე -10
23 -ჯონდო ბაღათურია – 128
24 -მამუკა კაციტაძე – 1
30 -გიორგი ლილუაშვილი – 2
36 – ამირან ლუაშვილი – 0
38 – სიმონ პეტრიაშვილი- 7
41- დავით უსუფაშვილი – 802

ახლა, მხოლოდ ერთი რამ დაგვრჩენია. ძალიან კარგად გავაანალიზოთ დღევანდელი რეალობა და სწორი ნაბიჯები გადავდგათ. “რუსთავი 2”-თან მომხდარი ფაქტი სრულებით არ გვაუწყებს დემოკრატიის ზეიმს. ასე რომ წინ დიდი სამუშაო ელის ახლად არჩეულ ხელისუფლებას. მათ, ჩვენი იმედები, უნდა გაამართლონ.