საპარლამენტო შიმშილის თამაშები

პოლიტიკური კატა–თაგვობანა სცილდება პარლამენტის “სოლიდურ” საზღვრებს და კომიკურ ელფერს იძენს.  სკამებზე მონადირე “პატრიოტები” ტრიბუნას იყენებენ, არა ქვეყნისათვის მნიშვნელოვან საკითხებზე მსჯელობისათვის, არამედ პირად მტრობაზე დამაყრებული საკითხების განხილვისათვის.  თუმცა, ყველაფერს გაგებით უნდა მოვეკიდოთ. დავაცადოთ, ჯერ კარგად მოიფხანონ ენები და ჩაალპონ ერთმანეთი პოლიტიკურ ჭაობში და მერე იქნებ ხალხისთვისაც მოიცალოს, რომელიმე მხარემ – პოზიციამ თუ ოპოზიციამ.

დღევანდელი საპარლამენტო დებატები მაძლევს იმის ფიქრის საშუალებას, რომ ჯერ  კიდევ კარგა ხანი მოგვიწევს გამგებიანი ძიებისა და დეიდების როლის მორგება. ჯერ კიდევ წინაა ოცნებების ასრულებით გამოწვეული ნეტარება.

კოჰაბიტაცია – ამ სიტყვის პანიკურმა გამოძახილმა და მისმა მუდმივმა გამეორებამ პოლიტიკური ოპონენტების მიერ, მოგვცა მხოლოდ და მხოლოდ ახალი  ფრანგული სიტყვა ქართულ ლექსიკაში. თანამშრომლობა არ შედგა და ალბათ არც შედგება თუ იგივე ტემპებით გაგრძელდა ქვეყნის “განვითარებაზე” ზრუნვა.

ჩვენ არ გვყვავს პოლიტიკოსები, ჩვენ გვყვავს შოუმენები. რომელთა ადგილი Comedy TV –ზე უფროა, ვიდრე პარლამენტში. როგორ შეიძლება სერიოზულად აღიქვა მათი გამოსვლა, როცა ისინი საუბრობენ ერთმანეთზე და არა ქვეყანაზე და ხალხზე.

ისინის საუბრობენ ერთამანეთის მიმართ ზეწოლაზე. ისინი საუბრობენ დაპირებებზე. მაგრამ ისინი არ საუბრობენ შედეგებზე, განსახორციელებელ ნაბიჯებზე.  პოზიციის მთავარი თავდაცვითი არგუმენტია 1 ოქტომბერს განხორციელებული ხალხის ნების გამოვლინება და მათი გამარჯვება. მაგრამ, მათ ავიწდყებათ, რომ სწორედ ეს ხალხი აკვირდება მათ მიერ განხორციელებულ ნაბიჯებს და სწორედ ამ ხალხს შეუძლია შეცვალოს მთავრობა, ისევე როგორც ეს ოქტომბერში გააკეთა.